Le subjonctif
Subjonctif
เป็นรูปคำกริยาที่อยู่ในความคิดคำนึง แสดงความต้องการ ดุลพินิจ
ความสงสัย ความกลัว ความปรารถนา และ อารมณ์ความรู้สึก ของผู้พูดเป็นสำคัญ (ดั่งชื่อคือ
sujet > subjonctif) ซึ่งมักจะไม่เกิดขึ้นจริง (แตกต่างจากรูปคำกริยา
indicatif ที่จะชี้บอกว่าเกิดขึ้นจริงเมื่อไหร่ ตามกาล หรือ
temps นั้นๆ : présent
หรือ passé หรือ
futur)
คำกริยาในรูป
Subjonctif จะต้องตามหลัง
"que" เสมอ
รูปแบบ (la
forme)
» เราสร้าง subjonctif
présent จากแกน (radical)
ของคำกริยาที่ผันกับบุรุษที่ 3 พหูพจน์ (ils)
แล้วตามด้วย
ลงท้าย (terminaison)
: e,
es, e, ions, iez, ent
indicatif
présent |
subjonctif |
||
| 1er groupe | ils parlent |  |
que je parle |
| 2e groupe | ils finissent | |
que je finisse |
| 3e groupe | ils partent | |
que je parte |
1er
groupe parler |
2e
groupe finir |
3e
groupe partir |
|
| que je | parle | finisse | parte |
| que tu | parles | finisses | partes |
| qu'il / qu'elle | parle | finisse | parte |
| que nous | parlions | finissions | partions |
| que vous | parliez | finissiez | partiez |
| qu'ils / qu'elles | parlent | finissent | partent |
» subjonctif
ของคำกริยากลุ่มที่ 3 บางตัว จะสร้างจากแกน (radical)
สองแบบ :
[เช่นคำกริยา : venir,
revenir, tenir, obtenir, prendre, apprendre, comprendre, boire, recevoir,
...]
• ประธาน 4 บุรุษ (je, tu, il, ils) จะสร้างจากแกนของคำกริยาที่ผันกับบุรุษที่ 3 พหูพจน์ (ils) :
 |
que je vienne | ||
| ils viennent | |
que tu viennes | |
|
qu'il vienne | ||
|
qu'ils viennent |
• ประธาน 2 บุรุษ (nous, vous) จะสร้างจากแกนของคำกริยาที่ผันกับบุรุษที่ 1พหูพจน์ (nous) :
|
que nous venions | ||
| nous venons | |||
|
que vous veniez |
» รูป subjonctif ของกริยาช่วย " être " และ " avoir " :
être |
avoir |
|
| que je que tu qu'il / qu'elle que nous que vous qu'ils / qu'elles |
sois sois soit soyons soyez soient |
aie aies ait ayons ayez aient |
» รูป subjonctif ของกริยาในกลุ่มที่ 3 บางตัว มีแกนที่ไม่ปรกติ (radicaux irréguliers) :
| faire | |
que je fasse |
| savoir | |
que je sache |
| pouvoir | |
que je puisse |
| aller | |
que j'aille (แต่ que nous allions, que vous alliez) |
| vouloir | |
que je veuille (แต่ que nous voulions, que vous vouliez) |
| ... | |
... |
อาจสรุปได้ว่า : ลงท้ายของ subjonctif
สำหรับประธานแต่ละบุรุษ (je,
tu, il, elle, ils, elles) จะเหมือนกับรูป
indicatif
présent ของคำกริยาในกลุ่มที่ 1 :
[je _e, tu _es, il _e, elle _e, ils _ent, elles _ent]
ส่วนรูป subjonctif
ของประธานบุรุษ "
nous " และ "
vous " มักจะใช้รูป imparfait
:
[Nous
parlions (imparfait) que
nous parlions (subjonctif) /
Vous parliez (imparfait)
que vous parliez
(subjonctif) / ...]
» ส่วน subjonctif
passé เราสร้างโดยการใช้รูป subjonctif
présent ของกริยาช่วย "
avoir " หรือ "
être "
ตามด้วย participe
passé ของคำกริยาที่เราต้องการ :
กับกริยาช่วย
avoir |
กับกริยาช่วย
être |
| que j'aie
vu que tu aies terminé qu'il ait compris que nous ayons fini que vous ayez mis qu'ils aient écouté |
que je sois
resté(e) que tu sois revenu(e) qu'il soit parti / qu'elle soit partie que nous soyons rentrés(es) que vous soyez allé(e)(s)(es) qu'ils soient sortis / qu'elles soient sorties |
การใช้ (l'emploi)
» เราจำเป็นต้องใช้ subjonctif
ในประโยครอง เมื่อในประโยคหลัก คำกริยาแสดงถึง :
la
volonté (ความต้องการ, การขอร้อง, การบังคับ,
การสั่ง ...) : vouloir, demander,
ordonner, exiger, prier, supplier, ... :
- Je veux que tout le monde soit
à l'heure. / Elle demande qu'il parte aussitôt. / J'exige que
tous mes élèves aient toutes les compétences.
un
jugement (ดุลพินิจ, การตัดสิน ...) : Il
vaut mieux ... / Il faut ... / Il est bon ... / Il est important ... / Il
est nécessaire ... / Il est indispensable ... / ... : Il faut que tu
sois à l'heure.
le
doute (ความสงสัย, ความไม่แน่ใจ, ไม่เชื่อ ...)
: Je doute ... / Il est douteux
... / Il n'est pas certain ... / Il est possible ... , il n'est pas possible
... / Il n'est pas probable ... , Il est peu probable ... / Je ne pense pas
... / Je ne crois pas ... / Je n'imagine pas ... / Je n'espère pas
... / Croit-il ... / Pense-t-il ... / ... Je doute qu'il puisse le faire.
(ฉันสงสัยว่าเขาจะไม่สามารถทำสิ่งนั้นได้)
= Je ne pense pas qu'il puisse le faire. (ฉันไม่คิดว่าเขาจะสามารถทำสิ่งนั้นได้)
+ สำหรับรูปบอกเล่าของ
penser, croire, imaginer และ
espérer เราจะใช้ indicatif
: Je crois (Je pense / J'espère / J'imagine)
qu'elle viendra nous voir.
+ สำหรับรูปคำถามของ penser,
croire, imaginer และ espérer
เราจะใช้ indicatif หรือ
subjonctif จะขึ้นอยู่กับผู้ถามเป็นสำคัญ
: Tu crois
qu'elle viendra à la fête ? (เธอคิดว่าหล่อนจะมางานไหม
? - คนถามอยากให้หล่อนมางาน) / Tu
crois qu'elle viennne à la fête ? (เธอเชื่อหรือว่าหล่อนจะมางาน
?! คนถามไม่เชื่อว่าคนอย่างหล่อนจะมางาน)
la
peur (ความกลัว ...) : J'ai
peur ... / Je crains ... / ... : J'ai peur qu'il ait un accident.
un
souhait (ความปรารถนา ...) : Je
voudrais ... / J'aimerais ... / Je désire ... / Je souhaite ... / J'ai
envie ... / Je rêve ... / ... : Je souhaite qu'elle revienne.
une
émotion (อารมณ์, ความรู้สึก (ดีใจ, เสียใจ,
ประหลาดใจ ...)) : Je suis
heureux ... / Je suis content ... / Je suis désolé ... / Je
suis surpris ... / Je regrette ... / ... : Je suis heureux qu'il pleuve. (ฉันดีใจ
/มีความสุขที่ฝนตก)
» รูป subjonctif
ตามลำพัง สามารถใช้เพื่อแสดง :
un souhait (ความปรารถนา)
: Qu'il soit heureux ! / Que Dieu vous bénisse
! / Qu'elle réussisse dans sa vie ! (ขอให้เขามีความสุข
/ ขอพระเจ้าประทานพรให้กับพวกคุณ / ขอให้หล่อนประสบความสำเร็จในชีวิต)
une volonté, un ordre (ความต้องการ, คำสั่ง สั่งกับบุรุษที่ 3)
: Qu'il vienne me voir tout de suite ! / Qu'on ne me
parle plus de tout ça ! (ให้เขามาหาฉันเดี๋ยวนี้
/ อย่ามาพูดกับฉันถึงเรื่องนี้อีกต่อไป)
» เราจำเป็นต้องใช้ subjonctif
ตามหลังคำสันธาน (conjonction)
ต่อไปนี้ : pour
que (afin que), de sorte que = เพื่อทีว่า
: Elle fera tout pour que je l'aime encore. /
bien que (quoique) = ทั้งๆที่
: Elle continue de travailler
bien qu'elle soit malade. / avant que = ก่อนที่จะ
: Tu dois lui parler avant qu'il
soit trop tard. / en attendant que, = ในขณะที่รอให้
: En attendant que le médecin
arrive, prends ce médicament. /
jusqu'à ce que = จนกระทั่ง
: Il vaut mieux attendre
ici jusqu'à ce qu'elles reviennent. / à
condition que = ในเงื่อนไขที่, ถ้า
: Tu vas réussir à
condition que tu travailles dur. / à moins que
= นอกเสียจากว่า
: Je vais faire ça à moins que tu veuilles le faire toi-même.
/ sans que = โดยที่
... ไม่ : Elle est partie
sans que ses parents le sachent. / de peur que (par
crainte que) = ด้วยความกลัวที่ว่า : Ces parents ne veulent pas que
leurs enfants mangent trop de confiseries de peur qu'ils grossissent. / ...
[Remarque : de sorte que + v. à
l'indicatif = si bien que - Elle est partie très vite de sorte que
je ne l'ai pas vue.]
» เราจำเป็นต้องใช้ subjonctif passé เมื่อเหตุการณ์ในประโยคย่อยเกิดขึ้น หรือผ่านไปแล้ว : Je suis très heureux que tu sois venue. (ฉันดีใจ / มีความสุขที่เธอมา) / Je suis content que tu sois reçu (admis) au concours d'admission. (ฉันดีใจ / มีความสุขที่เธอสอบแอดมิสชั่นได้เข้าไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย)
» กรณีต่อไปนี้ เราก็ต้องใช้ subjonctif :
- สิ่งที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียว หายาก (อาจจะหาได้ หรือไม่ได้) : Tu es le seule (la seule) qui me comprennes. (เธอเป็นเพียงผู้เดียวที่เข้าใจฉัน) / Nous cherchons une secrétaire qui puisse parler 5 langues. (เราหาเลขาหนึ่งคนที่สามารถพูดได้ 5 ภาษา)
- สิ่งที่ เป็น superatif : C'est le meilleur plat que j'aie goûté. (นี่เป็นอาหารที่อร่อยที่สุดที่ฉันเคยได้ชิม) / C'est la plus belle musique que j'ai écoutée. (นี่เป็นดนตรีที่เพราะที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ฟัง)
- ในประโยคเงื่อนไข ส่วนที่สอง ที่ตามหลัง Si ..... et que + subjonctif : Demain si tu es libre et que tu veuilles faire quelque chose d'intéressant tu m'appelleras, d'accord ? (พรุ่งนี้หากเธอว่าง และหากเธออยากทำอะไรน่าสนใจ เธอโทรหาฉัน ตกลงไหม)
- รูป subjonctif "soit .... soit ... ใช้เพื่อเป็นการเลือก : Tu pourras venir me voir soit samedi soit dimanche. Je suis toujours disponible pour toi. (ถ้าสามารถมาหาฉันวันเสาร์หรือวันอาทิตย์ก้ได้ สำหรับเธอแล้ว ฉันว่างเสมอ)
